Design For Assembly (DFA) is een methode die bij het ontwerpen gebruikt wordt. Met deze methode wordt in een vroeg stadium van het ontwerpproces bekeken wat de invloed is van gemaakte keuzes. Door het vroegtijdig verbinden van gevolgen (vb: kosten, complexiteit) aan kenmerken van een ontwerp, kan tijdig gereageerd worden en als nodig aanpassingen gedaan worden. Design For Assembly is onderdeel van een grotere familie van methodes die terug zijn te vinden in de algemene ontwerpmethodologie. Deze methode is specifiek gericht op het optimaliseren van ontwerpen voor assemblage, zowel handmatig als automatisch.
De titel DFA is de meest gebruikte voor de methode en is verbonden aan Geoff Boothroyd als ontwikkelaar van de methode. Boothroyd ontwikkelde deze in 1977. Er is al eerder sprake geweest van dit soort methodes, waaronder een van fabrikant Hitachi. Dit was de zogeheten Assembly Evaluation Method (AEM). Voor elk onderdeel werd uitgegaan van een enkele handeling tijdens assemblage. Elke extra handeling telt als een negatief punt. Optimalisatie van het ontwerp voor assemblage werd gedaan door het minimaliseren van het aantal punten.
Boothroyd koppelt aan elke handeling een bepaalde waarde (assemblagetijd) en kijkt hierbij o.a. naar onderdelenaantal, geometrie, oriënteerbaarheid en handelbaarheid. In de analyse van het product zijn waarden sterk afhankelijk van het gemak waarmee handelingen verricht kunnen worden. Zo is een symmetrisch onderdeel gemakkelijker en sneller te oriënteren en prevaleren klikverbindingen qua snelheid op schroefverbindingen. Door onderscheid te maken tussen verschillende gradaties in complexiteit bij handelingen is niet alleen de assemblagetijd nauwkeurig te bepalen, maar zijn ook de kosten die bespaard kunnen worden eenvoudiger aan te wijzen.